Босния және Герцеговина

Координаттар: 44°06′00″ с. е. 17°58′00″ ш. б. / 44.10000° с. е. 17.96667° ш. б. / 44.10000; 17.96667 ^{(G) (O) (Я)}

Босния және Герцеговина (босн. Bosna i Hercegovina; серб. Босна и Херцеговина; xорв. Bosna i Hercegovina) — Еуропадағы Балқан түбегінде орналасқан ел.

Босния және Герцеговина босн. 'және xорв. Bosna i Hercegovina серб. Босна и Херцеговина
Байрақ Елтаңба
Әнұран: «Интермецо»
Тарихы
Тәуелсіздік күні	5 сәуір 1992 жыл (Югославиядан)
Мемлекеттік құрылымы
Ресми тілдері	босняк тілі, серб тілі, хорват тілі
Елорда	Сараево
Ірі қалалары	Сараево, Баня-Лука, Тузла, Зеница, Мостар
Үкімет түрі	Парламенттік республика
Бас төраға Президиум мүшелері Министрлер кеңесі төрағасы	Валентин Инцко Милорад Додик Желько Комшич Шефик Джаферович Денис Звиздич
Географиясы
Жер аумағы • Барлығы • % су беті	Әлем бойынша 125-ші орын 51 129 км² 1,4
Жұрты • Сарап (2013) • Тығыздығы	3 511 372 адам (133-ші) 69 адам/км²
Экономикасы
ЖІӨ (АҚТ)  • Қорытынды (2019)  • Жан басына шаққанда	50,045 млрд. $ 14,291 $
ЖІӨ (номинал)  • Қорытынды (2019)  • Жан басына шаққанда	20,720 млрд. $ 5,917 $
АДИ (2017)	0,768 (жоғары) (77-ші)
Валютасы	Босния маркасы
Қосымша мәліметтер
Интернет үйшігі	.ba
ISO коды	BA
ХОК коды	BIH
Телефон коды	+387
Уақыт белдеулері	+1

Босния мен Герцеговина — Балқан түбегінің орталығында, негізінен, Динар таулы қыратын алып жатқан мемлекет. Жерінің аум. 51 мың км². Халқы 4,4 млн. Халқының 31,4%-і — сербтер, 17,3%-і — хорваттар, қалғандары албан, түрік және т.б. ұлт өкілдері. Астанасы — Сараево қаласы. Ресми тілдері: босняк, серб, хорват тілдері. Тұрғындарының көпшілігі мұсылмандар, бұған қоса православие және католик дініндегілер де тұрады. Париж бейбіт келісімі бойынша Б. мен Г-ны 3 адамнан тұратын Президиум басқарады. Заң шығарушы орган — Парламент ассамблеясы, үкіметті Министрлер кеңесі басқарады.

2010 жылы Босния мен Герцеговина НАТО-ға кіру әрекетінің жоспарын алды. 2022 жылдың 15 желтоқсанында Босния мен Герцеговинаға Еуропалық Одаққа кіруге үміткер мәртебесі берілді.

Югославия болған кезде Босния және Герцеговина ең кедей республика болды, қазір ол жұмыссыздық деңгейі өте жоғары Еуропадағы ең кедей елдердің бірі. Негізгі сыртқы сауда серіктестері Еуропалық Одақ елдері болып табылады. Валюта айырбасталатын белгі болып табылады.

Босния мемлекеті 10-11 ғасырларда пайда болды. Билеушілер католицизмді ұстанды, жалпы халық босниялық шіркеуді ұстанды. XIV ғасырда Серб және Хорват жерлерінің аннексиялануымен Босния өзінің ең үлкен көлеміне жетті. 1463 жылы түріктер жаулап алды, халықтың едәуір бөлігі ислам дінін қабылдады. 1878-1918 жылдары - Аустрия-Мажарстан құрамында, 1918-1929 жылдары - Сербтер, Хорваттар және Словендер Корольдігі, 1929-1941 жылдары - Югославия Корольдігі, 1941-1945 жылдары - Тәуелсіз Хорватия мемлекеті, 1945 ж. 1992 - Югославия Социалистік Федеративтік Республикасы. Босния соғысының аяқталуымен 1995 жылғы Дейтон келісімдеріне сәйкес ол өзінің заманауи атауы мен конституциялық құрылымын алды.

Тарихы

XII ғасырға дейін Босния және Герцеговина

Босния мен Герцеговинаның ең көне халқы осында ерте палеолитте өмір сүрген неандертальдықтар болды. Қола дәуірінде Босния және Герцеговина территориясында иллириялық тайпалар қоныстанды. Біздің эрамызға дейінгі IV ғасырда. Кельттер осында келді, олар ақырында көптеген иллириялықтармен ішінара қосылды. 1 ғасырдан - Ежелгі Римнің билігінде: Жоғарғы, Төменгі Паннония және Далматия провинцияларының құрамында. VI ғасырдан бастап - Византияның құрамында. 6-7 ғасырларда оны сербтер мекендеген. Босния тайпалық билік ретінде 10 ғасырда айтылған

Византия императоры Константин Порфирогениттің айтуынша, сербтер 7 ғасырдың бірінші жартысында Балқан түбегінде пайда болған. Олар қазіргі Сербия, Черногория, Босния және Герцеговина аумақтарын және Хорватияның бір бөлігін басып алды. Балқан түбегіне қоныс аударғаннан кейін оңтүстік славяндардың көпшілігі сияқты сербтердің алғашқы аумақтық бірлестіктері жуптар болды. Иллириялықтар славяндармен ассимиляцияланды немесе таулы аймақтарға қоныс аударды, олар влахтар атымен өмір сүруді жалғастырды. Балқанға қоныс аударғаннан кейін біраз уақыттан кейін сербтер бірнеше ірі қауымдастықтар құрып, кейін олар мемлекеттік құрылымдарға айналды. Цетина мен Неретва өзендерінің арасында Византиялықтар Пагания деп атаған жақын аралдары бар Неретвланский княздігі болды. Неретва мен Дубровник арасындағы аймақ Захуми деп аталды. Дубровниктен Котор шығанағына дейінгі жерлерді Травуния мен Конавле алып жатты. Оңтүстігінде Божана өзеніне дейін Дукла созылып жатыр, кейін ол Зета деп аталды. Сава, Врбас және Ибар өзендерінің арасында Раска, ал Дрина мен Босния өзендерінің арасында Босния болды. Серб князі Часлав Клонмирович қайтыс болғаннан кейін Босния оның мемлекетінен бөлініп шықты. 1018 жылы ол номиналды түрде Византия билігіне өтті. 12 ғасырдың басында Боснияның бір бөлігі соғыстардың нәтижесінде Мажарстан-да құрамына кірді. Мажар королі Рамае рекс (Рама патшасы, яғни Босния) титулына ие болды, өйткені мемлекет негізінен Рама өзенінің аңғарында болды. Мажар королі Боснияны басқару үшін өзінің губернаторларын - тыйымдарды тағайындады.

Босния мемлекеті

Бастапқыда Босна және Врбас өзендерінің алабында пайда болған Босния 10-11 ғасырларда тұтас мемлекеттік формация ретінде пайда болса керек. Бан бұл мемлекеттің басында болды. 12 ғасырдың басында Дукля мемлекеті ыдырап, Босния тәуелсіздік алды. 1160 жылдардағы Византия-Венгрия соғысынан кейін Босния 13 жыл бойы Византияның қол астында болды, содан кейін ол вассал ретінде Венгрия Корольдігінің билігіне қайта оралды. Ел жүздер деп аталатын аймақтарға бөлінді. 11 ғасырдың аяғында Босниядағы алғашқы белгілі шіркеу ұйымы Бар католиктік архиепархиясы болды.

12 ғасырдың аяғында Бан Кулиннің тұсында босниялық шіркеуге біріккен алғашқы еретиктер пайда болды. 1234 жылы жат ағымдармен күресу үшін папалардың шақыруымен Боснияны өзіне бағындыруды армандаған венгр феодалдарының жойқын жорықтары басталды. Ежелгі босниялық әдебиет Босния шіркеуімен тығыз байланысты болды. Степан Котроманич мемлекетті батыс пен солтүстікке, соның ішінде Хумға айтарлықтай кеңейтті. Бан Степан Твртко 1377 жылы Милешев серб монастырында Әулие Саваның қабірінде «Сербтердің, Босния, Померания және Батыс елдерінің патшасы» ретінде үйленді. Степан Твртко қайтыс болғаннан кейін орталық билік әлсіреді, босниялық билеушілер күшейді, әсіресе Хорватиничи, Косачи және Павловичи сияқты рулар. Боснияның соңғы королі Степан Томашевич (1459 ж. ортағасырлық серб мемлекетінің соңғы билеушісі) түріктердің Боснияға басып кіру қаупі төнген кезде Рим мен Венецияға көмек сұрап, сұлтанға алым-салық төлеуден бас тартты. ел. Бұған жауап ретінде 1463 жылы сұлтан II Мехмед әскерімен Боснияға басып кірді. Сол жылы Степан Томашевич Яйце қаласының маңында өлім жазасына кесілді, Босния мемлекеті өмір сүруін тоқтатты. 1482 жылы Герцеговина толығымен жаулап алынды.

Түрік кезеңі

Босния феодалдары өз мүлкін сақтап қалу үшін ислам дінін қабылдауға мәжбүр болды, бұл 16 ғасырдың екінші жартысында халықтың жоғарғы қабаттарында христиан дінін толығымен ауыстырды. Феодалдық тәуелді шаруалар райа деп аталды. Балқанның көптеген қалаларында әскери гарнизондары бар бекіністер болса, 16 ғасырға қарай ірі қалалардың этникалық құрамы қатты өзгерді, олардың негізгі халқы түркілер-отаршылар мен түркілер болды, олар сайып келгенде ұлттық мәдениетпен байланысын жоғалтты. Қала халқының исламдануы сауда мен қолөнер үшін қолайлы жағдайларға кепілдік берді. Герцеговина мен Сербиядан айырмашылығы Боснияда шаруалар жаппай ислам дінін қабылдады. Сараево қаласы Боснияның ірі сауда және қолөнер орталығына айналды, Фока, Баня Лука, Ливно, Мостар сияқты қалалар өсті. Сонымен қатар ескі сауда және қолөнер орталықтарының біразы ыдырап кетті. 1580 жылы босниялық эялет құрылды.

19 ғасырдың бірінші жартысында елдің босниялық феодалдары Түркия жүргізген реформаларға қарсы шықты. Босниялық оппозицияны әлсірету үшін түрік үкіметі 1833 жылы Герцеговинаны Босниядан бөліп алды. Түрік билігі 1851 жылы ғана орнады. 19 ғасырдың 1-жартысында елде католик дінбасылары арасында пайда болған ұлт-азаттық қозғалыс дамыды. Оның нәтижесі 1875-1878 жылдардағы Босния-Герцеговина көтерілісі болды. 1878 жылы Босния мен Герцеговина 1877-1878 жылдардағы орыс-түрік соғысы аяқталғаннан кейін Ресей мен Осман империясы арасында жасалған Сан-Стефано бейбітшілігі бойынша автономия алды. Алайда көп ұзамай сол жылғы Берлин келісіміне сәйкес Аустрия-Мажарстан 1878 жылдың шілде айынан қазан айына дейін Босния мен Герцеговинаны басып алды.

XX ғасыр

1908 жылы Аустрия-Мажарстан Босния мен Герцеговинаны аннексиялады. Босния және Герцеговина қоғамының бір бөлігі елдің Аустрия-Мажарстан билігінен босатылып, Сербия басқаратын мемлекет құрылуына үміттенді. 1913-1914 жылдары серб ұлтшылдарының «Млада Босна» ұйымы құрылды. Оның қатысушыларының арасында 1914 жылы 28 маусымда Сараевода бірінші дүниежүзілік соғыстың басталуына сылтау болған эрцгерцог Франц Фердинанд пен оның әйелі Софияға қастандық жасаған Гаврило Принцип болды.

1918 жылы 29 қазанда Австрия-Венгрия ыдыраған кезде Загребтегі хорватиялық саборлар словендер, хорваттар және сербтер мемлекетін жариялады, оның билігі соғысқа қатысуды тоқтатқанын дереу жариялады. Сол жылдың 1 желтоқсанында мемлекет Сербия және Черногория Корольдігімен бірігіп, Сербтер, Хорваттар және Словендер Корольдігін құрады. 1929 жылы Югославия Корольдігінің жаңа атауымен штаттағы Босния-Герцеговина аудандары Врбаска, Дрина, Зета және Приморская бановиналарына енді. 1941 жылы 10 сәуірде Германияның Югославияға шабуылынан кейін Усташе «Тәуелсіз Хорватия мемлекетін» жариялады, оның құрамына Босния және Герцеговина жерлері кірді. Оның аумағында Югославиядағы азаттық және азаматтық соғыстың негізгі шайқастары өтті. 1945 жылдың мамыр айының аяғында Босния неміс және усташа әскерлерінен азат етілді. Соғыс кезінде Босния мен Герцеговинаның 407 мыңға жуық тұрғыны қаза тапты, көптеген елді мекендер толығымен дерлік жойылды, оның ішінде Босанска Крупа, Ключ, Гламоч, Вишеград, Бихак, Босански Брод және т.б.

1945 жылы Босния және Герцеговина Халық Республикасы Югославия Федеративтік Халық Республикасының, 1963 жылдан Югославия Социалистік Федеративтік Республикасының құрамында Босния және Герцеговина Социалистік Республикасы болды. 1960 жылдары православтар мен мұсылмандар санындағы арақатынас соңғысының пайдасына өзгерді. 1961 жылы И.Тито мұсылмандарға ұлт (қазіргі босняктар) мәртебесін берді.Социалистік Югославия өмір сүрген жылдары республика халықтардың «бауырластығы мен бірлігі» қағидасын ерекше қатаң түрде сақтады, тең мөлшерде өкілдер тағайындады. мемлекеттік органдар мен мекемелердегі лауазымдарға үш ұлттың өкілдері. 1984 жылы И.Тито қайтыс болғаннан кейін басталған терең экономикалық дағдарыс жағдайында Сараево қаласында XIV Қысқы Олимпиада ойындары өтті.

1992 жылдың көктемінде референдум өтіп, тәуелсіздік жарияланғаннан кейін Босния мен Герцеговинада соғыс басталып, бүкіл елді шарпыды. Сонымен бірге орталық билік босниялық-мұсылман қауымының бақылауында болды. Мұсылмандар сербтерге немесе аймаққа байланысты хорваттарға қарсы соғысты, әдетте, олар сербтерге қарсы хорваттармен бірге соғысты. Жанжалға көрші елдер тартылды, ол серб қауымына көмек көрсеткен Югославия, хорваттарға көмек көрсеткен Хорватия. Оған ұлы державалар, ең алдымен АҚШ пен НАТО елдері де қатысты. Қақтығыс НАТО-ның әскери араласуымен және 1995 жылы 14 желтоқсанда екі бөліктен тұратын біртұтас мемлекетті сақтауды көздейтін Дейтон келісімдеріне қол қоюмен аяқталды: Мұсылман-Хорватия Федерациясы мен Серб Республикасы.

XXI ғасыр

2022 жылдың желтоқсанында Еуропалық Одақ Босния мен Герцеговинаға ЕО мүшелігіне кандидат мәртебесін беру туралы шешім қабылдады.

Халық

2019 жылғы 30 маусымдағы жағдай бойынша Босния және Герцеговина халқының саны 3 415 752 адамды құрайды; 2013 жылғы соңғы санақ бойынша – 3 473 078 адам.

1991 жылғы халық санағы бойынша Босния мен Герцеговина халқының саны 4 377 033 адамды құрады, бұл елді Австрия-Венгрия басып алған 1879 жылғы халықтан 3,8 есе көп. 14 жасқа дейінгі балалардың үлесі жалпы халықтың 23,5%-ын, 15 пен 64 жас аралығындағы ересектердің үлесі – 67,7%-ын және 65 жастан асқандардың үлесі – 6,5%-ды құрады.

БҰҰ мәліметтері бойынша 2010-2015 жылдардағы халықтың өсу қарқыны -0,1%, ал қала халқы - 0,1%, ауылдықтар -0,3%; 2014 жылы қала халқының үлесі 39,6%; ерлер үшін күтілетін өмір сүру ұзақтығы – 73,7, әйелдер үшін – 78,8 жас. Босния соғысы кезінде (1992-1995) миллионға жуық адам Босния мен Герцеговинаны тастап кетті, негізінен сербтер мен хорваттар. 2011 жылы сауаттылық деңгейі ЮНЕСКО мәліметтері бойынша 98% құрады.

2013 жылғы халық санағы бойынша, қатысқандардың 50,11%-ы өздерін босняктар, 30,78%-ы сербтер және 15,43%-ы хорваттар; діні бойынша: 50,7% - мұсылмандар, 30,7% - православтар, 15,2% - католиктер.

1991 жылғы халық санағы бойынша Босния мен Герцеговина халқының 43,5%-ы өзін «мұсылман», 31,2%-ы – сербтер, 17,4%-ы – хорваттар және 5,6%-ы – югославтар деп таныған. Елдегі ұлттық азшылықтардың ішінде черногориялықтардың 0,2%, сығандардың 0,2%, албандардың 0,1%, украиндардың 0,1%, словендердің 0,1% және македондардың 0,1% өмір сүрді. Бірнеше жүздеген адам өздерін венгр, итальяндық, чех, поляк, неміс, еврей, орыс, словак, түрік, румын және рутен деп атады. 2005 жылғы мәліметтер бойынша халықтың 10%-дан астамы сығандар болды.

Сербтер мен хорваттар Босния мен Герцеговинада ғасырлар бойы өмір сүрді. Босняктар (Югославия болған кезінде – «мұсылмандар») халық ретінде Осман империясы жүргізген исламдандыру саясатының нәтижесінде қалыптасты[63]. Екінші дүниежүзілік соғысқа дейін сербтер Босния мен Герцеговина халқының басым бөлігін құраған. Соғыс кезінде усташа терроры мен сербтердің жаппай қырылуы, хорваттар мен мұсылмандардың Косово, Македония, Воеводина және басқа аймақтардан бір мезгілде қоныс аударуы нәтижесінде серб халқы айтарлықтай қысқарды, ал 1961 ж. -1971 жылы мұсылмандар саны сербтердің санынан асып түсті.

1953 жылғы халық санағынан кейін дін бостандығының жариялануына байланысты Югославиядағы дінге сенушілер санының ресми есебі жүргізілген жоқ. Дәстүр бойынша дінге жататындық ұлтқа қарай белгіленді. Серб дініндегілер негізінен православие дінін ұстанады, хорваттар - католицизмді, босниялықтар - исламды ұстанады. Протестанттардың арасында Хорватия, Босния және Герцеговина және Воеводина тәуелсіз Евангелиялық шіркеуіне біріккен лютерандар бар.

Босния және Герцеговина Қарулы Күштері

Мемлекеттің қабылданған әскери доктринасына сәйкес, Босния және Герцеговина «өзінің геостратегиялық жағдайы бойынша... аймақта, Еуропада және одан тыс жерлерде тұрақтылық пен қауіпсіздіктің маңызды факторы бола отырып, оған тиесілі құқықтар мен міндеттерді толығымен қабылдауға дайын екенін білдірді. тең еуропалық және еуроатлантикалық мемлекеттердің отбасына». Босния және Герцеговина қарулы күштері ел азаматтарын, мемлекеттің егемендігін, тәуелсіздігі мен аумақтық тұтастығын қорғауға, тәуелсіздік саясатын қамтамасыз етуге, халықаралық міндеттемелерді орындауға және т.б. Қарулы күштерге құрлық әскерлері, әуе күштері және әуе қорғанысы кіреді. Қарулы күштердің жоғарғы қолбасшылығын Босния және Герцеговина президенттігі жүзеге асырады. Босния және Герцеговина қару-жарақ экспорттайды (Малайзияға, Сауд Арабиясына және басқа елдерге), 2014 жылы әскери өнімдер экспортының көлемі 93,8 млн конверсиялық марканы құрады. Әскери міндеттілік 2006 жылы алынып тасталды. 2014 жылы қорғаныс шығындары елдің жалпы ішкі өнімінің 0,98 пайызын құрады.

Босния және Герцеговина ЕҚЫҰ және Оңтүстік-Шығыс Еуропадағы тұрақтылық пактінің мүшесі, НАТО-ның «Бейбітшілік үшін әріптестік» бағдарламасының мүшесі, 2010 жылы НАТО-ға кіру бойынша іс-қимыл жоспарын алды.

Экономика

Босния және Герцеговина орташа дамыған аграрлық-индустриалды мемлекет.

Артықшылықтары: Тұрақты нарықтық экономикаға сәтті көшті. Төмен инфляция (1,4%). Салыстырмалы түрде жоғары экономикалық өсу (орташа еуропалық деңгейден жоғары) және мемлекеттік қарыздың төмендігі (орташа еуропалық деңгейден төмен). Еуропа елдерімен салыстырғанда әлі де салыстырмалы түрде арзан және жақсы білімді, жұмыс күші. Жұмыссыздық деңгейінің төмендеуі және жұмыс күші тапшылығының кеңеюі жағдайында 2019 жылғы жағдай бойынша жалақының өсуі экономикалық баяулаумен шектелмейді.

Әлсіз жақтары: нашар ресурстық база. Күшті сыбайлас жемқорлық. Нарықтық реформаларды баяу ілгерілету. Инфрақұрылымға және ҒЗТКЖ-ға төмен инвестиция. Еуропаның басқа салыстырмалы түрде кедей елдеріне де тән ең үлкен мәселе – жыл сайын еңбекке жарамды жұмыс күшінің тапшылығы және туу деңгейінің төмендігі мен халықтың басқа елдерге эмиграциясының жоғары болуына байланысты зейнеткерлер санының артуы. бай, әлем елдері.

Социалистік индустрияландыруға дейін Босния және Герцеговина жерлері негізінен ауыл шаруашылығы болды. 1950-1980 жылдары мұнда негізінен жергілікті ресурстарды пайдаланып, су және жылу электр станциялары, қорғаныс өнеркәсібі зауыттары, ауыр өнеркәсіп кәсіпорындары салынды. Түсті және қара металдардың кендері, көмір, тас тұзы өндірілді; болат пен прокат, алюминий, химиялық өнімдер, қағаз, целлюлоза өндірісі өсті. ЮСФР республика ресми түрде елдің экономикалық жағынан аз дамыған аймақтарына (Македония, Черногория және Косовомен бірге) кірді. Мысалы, республикадағы жалақы 1988 жылы Словениямен салыстырғанда 1,8 есе аз болды. 1992-1995 жылдардағы Босния соғысы кезінде елдің экономикасы мен инфрақұрылымы жойылды. Босния және Герцеговинадағы орташа жалпы жалақы 2023 жылдың қаңтарындағы жағдай бойынша 1 875 DM (€ 959,25) және таза DM 1 208 (€ 618,01) құрайды. 2023 жылдың ақпанындағы жағдай бойынша Серб Республикасындағы орташа жалпы жалақы 1 908 DM (975,36 еуро) және таза 1 256 DM (642,16 еуро) құрайды. 2023 жылдың 1 қаңтарынан бастап Босния және Герцеговина Федерациясында ең төменгі таза жалақы 596 марканы (305,36 еуро) құрайды. 2023 жылдың 1 қаңтарынан бастап Серб Республикасындағы таза ең төменгі жалақы 700 DM (358,64 еуро) құрайды.

1994-2014 жылдар аралығында шетелден келген тікелей инвестиция көлемі 6 млрд еуроны құрады, оның ішінде Аустриядан – 1,3 млрд еуро, Сербиядан – 1,1 млрд, Хорватиядан – 780 млн, Ресейден – 518 млн, Словениядан – 462 млн, Германиядан. – 326 млн, Швейцария – 278 млн, Нидерланды – 235 млн, Ұлыбритания – 180 млн, Люксембург – 169 млн – телекоммуникация, 11% – сауда. 2006 жылдан 2014 жылға дейін елге жылына орта есеппен 468 млн еуро тікелей шетелдік инвестиция түсті, оның ең үлкен сомасы 2007 жылы (1329 млн еуро, ірі мемлекеттік кәсіпорындарды жекешелендіру уақыты) келді. Босния және Герцеговинаның сыртқы саудасы негізінен Еуропалық Одақ елдеріне бағытталған. 2014 жылы Босния және Герцеговинаның сыртқы саудасының географиялық таралуы (2014 жылғы жағдай бойынша) келесідей болды.

Әкімшілік бөлінуі

Босния және Герцеговина - екі энтитеттен және бір дистрикттен құрастырылған федеративтік мемлекет. Энтиттері - Серб республикасы және Босния және Герцеговина федерациясы (БиХ федерациясы). Серб республикасы Босния және Герцеговинаның - 49% жерін алады, Босния және Герцеговина федерациясы мемлекеттің 51% жерін алады. Жалғыз дистрикттің атауы - Брчко. БиХ федерациясы он кантонға бөлінеді:

• Унско-сански кантон
• Посавски кантон
• Тузлански кантон
• Зеничко-добојски кантон
• Босанско-подрињски кантон
• Средњобосански кантон
• Херцеговачко-неретвански кантон
• Западнохерцеговачки кантон
• Кантон Сарајево
• Западнобосански кантон

Географиялық мәліметтер

Босния мен Герцеговинаның жер бедері таулы. Климаты жерортатеңіздік, континенттік. Қаңтар айының көп жылдық орташа температурасы –1 — 3°С, шілдеде 20°С. Жылдық орташа жауын-шашын мөлш. 400 — 600 мм. Тау аңғарларымен өзен арналарында емен, шырша, қайың аралас орман өскен. Кен байлықтары: темір, қорғасын, мырыш, боксит және т.б.

Дереккөздер

1. Demography 2016. Тексерілді, 24 қазан 2018.
2. Report for Selected Countries and Subjects. IMF (28 December 2019).
3. Human Development Report 2018. United Nations (2017). Тексерілді, 29 қазан 2017.