Окситан тілі, провансаль тілі (окс. occitan, óucitan, [ u(t)siˈtaⁿ, u(t)siˈtɔ, ukʃiˈtɔ ] деп айтылады, сонымен қатар окс. lenga d'òc, [ˈleŋɡɔ ˈðɔ(k)]; фр. occitan, langue d’oc) — Окситанияның, Францияның оңтүстігінің, Испания мен Италияның бірқатар іргелес аймақтарының, сондай-ақ ішінара Монаконың байырғы халқының тілі. Атау нұсқалары: провансаль (provençal, proençal)), лимузин (lemozì), oк тілі (lenga d'oc, фр. langue d'oc), романс (roman), трубадурлар тілі. Қазақ романистері окситан тілін үнді-еуропалық тілдер отбасының роман тобының галл-романдық кіші тобына жатқызады. Кейбір зерттеушілер (А. Кун, Г. Рольфс, В. Гарсиа де Диего) окситан, каталан, гаскон және арагон тілдерін қамтитын роман тілдерінің ерекше пиреней тобын анықтайды. Басқа лингвистер окситан тілін каталан тілімен бірге окситан-роман шағын тобына орналастырады . Солтүстік және оңтүстік топтарға бөлінген бірқатар диалектілер мен диалектілер арқылы ұсынылған.
| Окситан тілі | |
| Өз атауы: | occitan, lenga d'òc |
|---|---|
| Елдер: | |
| Ресми күйі: | Испаниядағы Вал д'Аран ауданы (комарка) |
| Сөйлеушілер саны: | 1,939 млн |
| Классификация | |
| Санаты: | |
| Үнді-еуропалық тілдер (даулы) | |
| Тіл коды | |
| МЕСТ 7.75–97: | окс 517 |
| ISO 639-1: | oc |
| ISO 639-2: | oci |
| ISO 639-3: | oci |
| Тағы қараңыз: Жоба:Лингвистика |
Қазіргі уақытта екі миллионға жуық адам күнделікті өмірде окситан тілін пайдаланады.
Атының шығуы мен тарихы
Тілдің ең көне атауы – «провансальтілі» – Рим провинциясының атауынан шыққан: лат. Provincia (Romana). Бұл концепция окситан тілінің таралу тарихи аймақтарының бірі – Прованстың топонимі ретінде сақталды. Окситан тілінде «иә» деген сөздің «ок» сияқты дыбысталуына байланысты «Оккитан» атауы. Сондықтан Оңтүстік Франция – XIII–XIX ғасырларда окситан тілінің таралу аймағы – сонымен қатар Лангендок, яғни "[жер] тіл[і] ok", ал тіл langue d'oc деп аталды. langue d'oil сөзінен айырмашылығы, яғни француз тілінен (провансаль тілінен ос – «иә» және ескі француз oil – «иә»). «Окситан тілі» термині (лат. lingua occitana) XIV ғасырдағы Париж канцеляриясының латын құжаттарында пайда болды, ол қазір Оңтүстік Францияда тілдің ең көп тараған атауына айналды.
Орта ғасырлар дәуірінде (XI-XIII ғасырлар аралығында) бай провансаль әдебиеті құрылды. Ең танымал трубадурлар тарихи Лимузен аймағынан шыққандықтан, "лимузин" термині ең алдымен трубадурлардың поэтикалық тіліне қатысты болды. Данте үшін оңтүстік француз әдеби дәстүрінің тілі ок тілі болды. XVIII ғасырда ортағасырлық провансаль поэзиясының тілі "трубадурлер тілі"деп аталды. Окситан тілі сондай-ақ заң шығару және құқықтану тілі болды.
1539 жылы Франция королі Франциск I француз тілін бүкіл патшалықтың ресми тіліне айналдырды. Ұлы француз революциясынан кейін Францияда барлық басқа тілдерді француз тілімен ығыстыру саясаты басталды (Бергоньяны қараңыз). 1951 жылы Дексон заңы қабылданды, оған сәйкес провансаль тілі жергілікті тілдер мен диалектілерге енгізілді, бұл оны оқу орындарында факультатив ретінде енгізуге мүмкіндік берді. Алайда, бұл тілдің әлеуметтік функциялары күнделікті өмір саласымен шектелді.
1982 жылы Францияда «жергілікті этникалық азшылықтардың», олардың тілдері мен мәдениеттерінің болуы ресми түрде мойындалды, содан кейін окситан және басқа «байырғы этникалық» тілдер (корсикан, бретон, каталан, баск, фламанд және эльзац тілі) мектептерде енгізілді, радиода «этникалық» бағдарламалар құрылды, «жергілікті этникалық» тілдерде (оның ішінде окситан тілінде) кітап шығару белсенді түрде дами бастады.
Әдеби провансаль, кейбір болжамдарға сәйкес, Х ғасырдан бері бар. XII-XIII ғасырларда провансаль трубадурларының поэзиясы Солтүстік Францияда, Италияда, Испанияда, Германияда кеңінен танымал болды. Бұл кезеңдегі әдеби провансаль тілі (поэзия мен проза тілі) – Койне, көп немесе аз біркелкі нормалардың болуымен ерекшеленеді. XVI ғасырдың ортасына қарай провансаль тілі әкімшілік және іскерлік тіл ретінде әрекет етеді. Оңтүстік Францияның саяси тәуелсіздігінен айырылуымен әдеби тіл нормаларының ортақтығы бұзылып, онда диалектілік белгілер пайда болады. Ортақ провансаль әдеби тілін қайта жаңғырту әрекеті жасалды. Фелибрлердің (XIX ғасырдың 2-жартысы) ескі провансаль әдеби тілінің ресурстарын пайдалана отырып, провансаль диалектінің (Рон диалектісі) негізінде жаңа провансаль әдеби тілін құрудағы ең сәтті әрекеті. Фелибр қозғалысын Ф. Мистраль басқарды, оның шығармаларының тілі сол тілдің нормасына айналды.
XIX ғасырдың аяғында кеңірек диалект негізінде жаңа провансаль әдеби тілінің «окситандық» нұсқасы пайда болды. Фонетика және морфология саласындағы кейбір ерекшеліктер провансаль тілін ибер-роман тілдеріне жақындатады: саңылаулары бар b, апикальды r, l' сақтау; етістікті флексия дамыған. Ескі провансаль тілінде 2 септік сақталған (атау және жанама). Провансаль тілінің диалектілері ауызекі сөйлеу тілі ретінде, әсіресе ауылдарда қолданылады және қарқынды түрде француз тілімен ауыстырылуда.
2007 жылы 14 наурызда ISO 639-3 провансальға диалектісінің коды окситандық oci кодымен біріктірілді.
Құқықтық мәртебе
- Каталониядағы ресми тіл (аран тілі деп аталады).
- Италияда заңды мәртебесі бар.
- Франциядағы ынталандырылған тіл мәртебесі.
- Монакода заңды мәртебесі жоқ.
Диалектілер
Оверн диалектісі
Гаскон диалектісі
Лангедок диалектісі
Лимузен диалектісі
Провансаль диалектісі
Вивар-альпі (альпі-прован) диалектісі
Окситан тілінің диалектілері үш топқа топтастырылған:
- солтүстік окситан :
- лимузен (лимузин) ;
- оверн;
- вивар-альпі (альпі-прован) .
- оңтүстік окситан (орта окситан) :
- лангедок;
- провансаль.
- гаскон.
Диалектілердің кейбір классификацияларында «гаскон тілін/диалектінің окситан аймағына қосылуын жақтаушылар оңтүстік топтағы гаскон және беарн тілі бар аквитандық топшаны ажыратады». Көбінесе гаскон диалектісі белгілі бір типологиялық белгілер негізінде дербес тіл ретінде қарастырылады .
Фонетикалық жағынан олар соңғы екпінсіз i, e, o (u) дауыстыларын және ai, oi, au сияқты дифтонгиялық тіркестерді сақтайды. Оларда етістіктің ауысу жүйесі өте дамыған. Жыныс категориясы мен зат есімдердің саны қазіргі француз тіліндегідей артикль және есімдік сын есімдер арқылы көрсетіледі.
Салыстырмалы мәтін үзіндісі
Жозеф Руманильдің Lou mège de Cucugnan:
| Окситан (Мистраль орфографиясы)) | Окситан (классикалық орфография) | Французша |
|---|---|---|
| Lou mège de Cucugnan Èro un medecin que n’en sabié long, car n’avié forço aprés; e pamens, dins Cucugnan, ounte despièi dous an s’èro establi, i’avien pas fe. Que voulès? toujour lou rescountravon em’ un libre à la man, e se disien, li Cucugnanen: — Saup rèn de rèn, noste mège; fèbre countùnio legis. S’estùdio, es pèr aprendre. S’a besoun d’aprendre, es que saup pas. Se saup pas, es un ignourènt. Poudien pas li leva d’aqui, e… i’avien pas fe. Un mège sènso malaut es un calèu sènso òli. La fau pamens gagna, la vidasso, e noste paure mesquin gagnavo pas l’aigo que bevié. | Lo mètge de Cucunhan Èra un medecin que ne’n sabiá lòng, car n’aviá fòrça aprés; e pasmens, dins Cucunhan, Onte despuei dos an s’èra establit, li avián pas fe. Que volètz? totjorn lo rescontravan amb un libre a la man, e se disián, lei Cucunhanencs: — Saup ren de ren, nòste mètge; fèbre contúnia legís. S’estúdia, es per aprendre. S’a besonh d’aprendre, es que saup pas. Se saup pas, es un inhorent. Podián pas li levar d’aquí, e… li avián pas fe. Un mètge sensa malaut es un calèu sensa òli. La fau pasmens ganhar, la vidassa, e nòste paure mesquin ganhava pas l’aiga que beviá. | Le médecin de Cucugnan C'était un médecin qui savait beaucoup de choses, il y avait beaucoup étudié ; et pourtant, à Cucugnan, où depuis deux ans il s'était établi, on n’avait pas confiance en lui. Que voulez-vous ? On le rencontrait toujours avec un livre à la main et les Cucugnanais se disaient alors : — Il ne sait absolument rien, notre médecin; il lit continuellement. S’il étudie, c’est pour apprendre. S’il a besoin d’apprendre, c’est qu’il ne sait pas. S’il ne sait, c’est un ignorant. On ne pouvait pas les faire changer d’avis, et … ils ne lui faisaient pas confiance. Un médecin sans malade c’est comme une lampe sans huile. Il faut pourtant bien la gagner, cette misérable vie, et notre pauvre ami ne gagnait même pas l’eau qu’il buvait. . |
Дереккөздер
- «Прованс тілі» // Үлкен Совет энциклопедиясы.
- Қазақ ұлттық энциклопедиясы.
- ↑ Лободанов, Морозова, Челышева, 2001
- ↑ Лободанов, Морозова, Челышева, 2001
- Александр Тарасов. «Халықтардың өзін-өзі анықтау құқығы негізгі демократиялық принцип ретінде»
- Documentation for ISO 639 identifier: oci (ағыл.)
- LINGUAMÓN — Casa de les Llengües > Окситан тілі. Басты дереккөзінен 29 маусым 2009.(қолжетпейтін сілтеме) Тексерілді, 18 қыркүйек 2008.
- Лободанов, Морозова, Челышева, 2001
- Dourgin, C. — Mauron, Ch. Lou prouvençau à l’escolo. Cavaillon : Lou Prouvençau à l’Escolo, 1973
Әдебиет
- Гурычева М.С., Катогощина Н.А., Роман тілдерінің салыстырмалы грамматикасы. Галло-Рим топшасы, М., 1964 ж.
- Лободанов А. П., Морозова Е.В., Челышева И.И. Окситан // Әлем тілдері: Роман тілдері /Редакторлары: Т.Ю.Жданова, О.И.Романова, Н.В.Рогова. — М. : Академия, 2001 ж. -МЕН. 278-304. — 720 бірге. — (Еуразия тілдері). — ISBN 5-87444-016-X .
- Әдеби роман тілдерінің қалыптасуы: провансаль-окситан . М., 1991 ж.
- Alibert L., Gramatica occitana segon los parlars lengadocians. Tolosa, 1935.
- Anglade J., Grammaire de l’ancien provençal, ou ancienne langue d’oc: phonétique et morphologie. Paris, 1921.
- Bayle L., Dissertation sur l’orthographe provençale comparée à la graphie dite occitane. Toulon, 1968.
- Bec P., La langue occitane. Paris, 1963.
- Bec P., Manuel pratique d’occitan moderne. Paris, 1973.
- Camproux Ch., Situation actuelle des lettres d’oc, «Neophilologus», 1967, v. 51, № 2.
- Koschwitz E., Grammaire historique de la langue des félibres. Genève; Marseille, 1973.
- Kremnitz G., Versuche zur kodifizierung des Okzitanischen seit dem 19. Jahrhundert und ihre Annahme durch die Sprecher. Tübingen, 1974.
- Lafont R., La phrase occitane. Essais d’analyse systématique. Paris, 1967.
- Lexikon der Romanistischen Linguistik / Hrsg. von G. Holtus, M. Metzelin, Ch. Schmitt. Tübingen, 1991, Bd. V, 2.
- Nouvel A., L’occitan sans peine. Paris, 1980.
- Ronjat J., Grammaire historiques des parlers provençaux modernes. Montpellier, 1930—1941, vol. 1-4.
- Salvat J., Grammaire occitane des parlers languedociens. Toulouse, 1973.
- Wheeler M., «Occitan», The Romance Languages. New-York; London, 1988.
- Alibert L., occitan-français d'après les parlers langudociens сөздігі . Тулоза, 1965 жыл.
- Coupier, J., Dictionnaire français-provencal . Джинак-ла-Нерте, 1995 ж.
- Fourvières X. de, Lou Pichot Tresor, provençal-et français-occitan сөздігі . Авиньон, 1952 ж.
- Mistral F., Lou Tresor dou Felibrige or ou dictionnaire Provençal-français . Париж, 1932, 2 том.
- Boisgontier J., Atlas linguistique et ethnography du Languedoc oriental . Париж, 1981-1986, т. 1-3.
- Bouvier JC, Martel Cl., Atlas linguistique and ethnography de la Provence . Париж, 1975-1986, т. 1-3.
- Гитер Х., Atlas linguistique des Pyrénées orientales . Париж, 1966 жыл.
- Наутон П., Atlas linguistique et ethnographique du Massif Central . Париж, 1957-1963, т. 1-4.
- Потте Дж. Кл., Атлас лингвистика және этнография де l'Auvergne және де Лимузин . Париж, 1975-1987, т. 1-2.
- Равиер X., Atlas linguistique et ethnographique du Languedoc occidental . Париж, 1978-1986, т. 1-3.
Сыртқы сілтемелер
- Аничков Е. В. Прованс тілі // Брокгауз мен Ефронның энциклопедиялық сөздігі : 86 т. (82 т. және 4 қос.-да). — СПб., 1890—1907.
- (ағыл.)
- Окситан сөздіктері онлайн(франц.)